Wulf I Pijak (1297 - 1357) król Anglii w latach 1345-1357 z dynastii Karolingów.
Życiorys[]
Wulf urodził się w 1297 r. na zamku w Yorku. Jego ojcem był Elfgar de Northumbria, dworzanin księcia Yorku, Werestana Starego, zaś matką - Mary, córka owego księcia. Dzięki temu młodziutki Wulf był prawnukiem króla Anglii Werestana. Potomek króla już w młodym wieku stał się częstym gościem karczmy, zaś gdziekolwiek się udał, zawsze można było go spotkać z kuflem piwa w ręku. Jak się jednak okazało, jego głowa była wyjątkowo mocna, i będąc nawet pijanym, umiał rozumnie myśleć.
W 1337 r. przeciw rządom Roberta I Groźnego wybuchł bunt, w którym Wulf - teraz książę Yorku - wziął aktywny udział. Kiedy jednak udało się już obalić monarchę, przed rebeliantami stanął problem - kto powinien zostać nowym monarchą? Po wielu dniach narad, rozmów, debat, a także bójek, postanowiono, że mający pewne prawa do korony Wulf powinien zostać nowym królem Anglii.
Wulf postanowił wykorzystać potencjał kraj, nad którym przejął władzę i po raz pierwszy od dawna ruszył na wojnę. Zdołał on podbić szkockie królestwo Moray. Po tym jednak zaprzestał wojaczki i skupił się na rozwoju gospodarczym królestwa.Niemniej, jego pijacki nałóg prawdopodobnie wpędził go w grób, gdyż król Wulf zmarł w 1357 r. Władzę po nim objął jego syn, Wulf II.