Wranowicze - dynastia pochodzenia połabskiego, która rządziła w Księstwie Głomaczy (w latach 1037 - 1063), Księstwie Pomorza Gdańskiego (w latach 1063 - 1068) oraz w podległym Polsce księstwie Saksonii (1068 - 1105). Po oddzieleniu Pomorza od Polski piastowali wiele wysokich stanowisk w nowo-powstałym państwie pomorskim (m.in. kilka tytułów książęcych i hrabiowskich przewinęło się przez ręce członków rodu).
Dynastia przyjęła chrzest w obrządku wschodnim (kilku członków przyjęło chrzest rzymskokatolicki) na przełomie X i XI wieku (choć kilku Wranowiczów wyznających stara wiarę żyło jeszcze do połowy XI wieku). Zaś w XII wieku członkowie rodu przeszli na katolicyzm. W czasie obecności na terenach Połabia Rusi Kijowskiej pojedyncze osoby z tego rodu przyjęły zwyczaje ruskie. W XI wieku z nieznanych powodów niewielka liczba członków rodu przyjęła szwedzkie obyczaje i mowę (pozostali jednak wyznawcami religii chrześcijańskiej). Od połowy XII datuje się polonizację rodu, która zakończyła się w 1358 roku, gdy zmarła ostatnia mówiąca pomorską mową członkinii rodu.
Dynastia jako jedna z niewielu połabskich rodów przetrwała dobę średniowiecza. Możliwie, iż jako jedyna połabska rodzina rozkwitła w zmiennych dziejach, jednak musiała za to zapłacić utratą swoich pierwotnych zwyczajów.