Wolisława Zjednoczycielka

Wolisława Zjednoczycielka
Tytuł	Z Bożej łaski królowa Polski i Czech księżna Małopolski i Mazowsza etc.
Lata panowania	1666 - 1676
Poprzednik	Scholastyka I
Następca	Gertruda II
Dynastia	Lubomelscy
Data urodzenia	1644
Data śmierci	1676
Ojciec	N/N
Matka	Scholastyka I
Mąż	N/N
Dzieci	Gertruda II

Wolisława I Zjednoczycielka, obraz z epoki.

Wolisława Zjednoczycielka (ur. 1644 - zm. 1676) - Królowa Polski i Czech; na tron wstąpiła 11 października 1666 roku. Córka królowej Scholastyki.

Panowanie

Walki wewnętrzne

Wolisława wstąpiła na tron w 1666 r., po zagadkowej, przedwczesnej śmierci swojej matki. Miała już 22 lata, więc była gotowa do przejęcia sterów władzy w państwie. Sytuacja Polski była jednak skomplikowana - trwała III wojna bałtycka, w którą królestwo zamieszała jej matka, w okolicach Gniezna grasowali protestanccy buntownicy, a na Lubelszczyźnie, okupowanej przez Pomorzan, panoszyły się wojska pretendenta do tronu, Tomasza Niesiołowskiego. Ze związanymi z tym wszystkim wyzwaniami musiała sobie młodziutka królowa poradzić.

Wkrótce armia pod wodzą Domawuja Brzostowskiego pokonała heretyków, a w listopadzie królowa doczekała się dziecka - córki, której, po słynnej przodkini, nadała imię Gertruda. Wkrótce wojska pod wodzą Brzostowskiego wymaszerowały na wschód, i pod Lublinem pokonał - ale nie zniszczył - armię pretendenta. Lojaliści ruszyli za buntownikami w pościg, rozgramiając ich pod Bełzem. Tomasz Niesiołowski zginął, a królowa mogła pewnie zająć miejsce na tronie w Krakowie.

Zakończenie III wojny bałtyckiej

Podczas walk wewnętrznych nadal trwała jednak III wojna bałtycka. W listopadzie 1666 r. Wielisław Działyński pokonał pod Braniborem armię Pomorzan, wojnę opuścili Niemcy, osamotniając sojusz polski, książę Burgundii zaoferował Polsce pokój, którą to ofertę, chcąc osiągnąć jeszcze większe profity, Wolisława odrzuciła. Po ponownym zwycięstwie nad Pomorzanami, w zimę 1667 r. polskie wojska wymaszerowały na południe, do Włoch. Nie dotarły one na czas, by uratować przed klęską Lotaryńczyków i Czechów pod Mediolanem, lecz udało im się zwyciężyć (dzięki lotaryńskiemu, węgierskiemu i czeskiemu wsparciu) dwie bitwy pod Monachium. W sierpniu jednak, z powodu okupacyjnej polityki Polaków, nie zostawiających chłopom ze żniw niemal żadnych plonów, wybuchło powstanie chłopskie na Pomorzu, w skarbcu zaczęły kończyć się fundusze, a państwu - także zasoby ludzkie. Dlatego Wolisława postanowiła już teraz zakończyć konflikt. Dzięki rozmowom pokojowym przeprowadzonym w Lubuszu do Polski przyłączone zostały: Łączyn, Miśnia i Życz. III wojna bałtycka, przez cztery i pół roku pustosząca całą Europę, dobiegła końca.

Czas po wojnie

Na mocy pokoju w Lubuszu polska zyskała Łączyn, Miśnię i Życz . Aby ustabilizować i skonsolidować swoją władzę na pobitych terytoriach, królowa wysłała tam urzędników i polską inkwizycję. Przed tym królową zaniepokoiło ponowne zawiązanie sojuszu między Włochami i Kijowem. Ponad to w kraju panował niepokój, co było po części spowodowane nie wyrażeniem zgody na udziały reprezentacji niektórych kręgów w rządzeniu państwem. Na domiar złego na nowo pobitych terenach wybuchła wielka i potężna rebelia pomorskich separatystów, pod wodzą niejakiego Trojdena Kurzmana. Rewolta została szybko zgnieciona przy pomocy czeskich posiłków.

Po stłumieniu buntu, królowa zaniepokoiła się tym że region Weligradu, a więc Pomorze Przednie nie posiada żadnych fortyfikacji. Zaraz po zbudowaniu w Łączyniu aparaty administracyjnego, nakazała zbudować tam potężną twierdzę która miała bronić zachodniej granicy królestwa. Niestety w królewskim skarbcu było coraz mniej środków, na szczęście jednak niedługo potem wzrosło zapotrzebowanie na materiały okrętowe, których Polska była czołowym producentem na świecie. W tym czasie królowa wysłała na protestancką wyspę Lolland inkwizycję aby wyplenić stamtąd protestancką herezję. A to tylko podsyciło niezadowolenie z wśród mieszkających tam Duńczyków. Żeby temu zapobiec, królowa postanowiła wysłać tam jedną z armii, która strzegła by porządku. Niedługo potem Wolisława wyprawiła wielki bal, przez który musiała się zadłużyć przez chwilowe problemy finansowe.

Ostatnie lata panowania

Parę miesięcy później, wedle przewidywań królowy, na Lollandzie wybuchł bunt, który był odpowiedzią na wysłanie na tą wyspę inkwizycji. Wojska koronne nie mogły jednak stanąć do walki ponieważ przez małą liczebność floty armia nie była kompletna, wskutek czego powstańcy opanowali Lolland i okoliczne wyspy. Jednak nie cieszyli się tym długo, ponieważ kompletna już armia zmiażdżyła rewoltę. Chcąc uniknąć takiej sytuacji w przyszłości królowa postanowiła popracować nad stabilnością kraju. Pomógł jej też fakt że pewien polski wynalazca zdołał opracować technikę na wydruk wielkiej liczby pisma świętego, wskutek czego każdy mógł ją posiadać. W roku 1671 zakończono budowę fortecy w Łączyniu przez co religijna królowa zaczęła snuć plany co do kolejnego ataku na Pomorze. W tym celu zaczęła budować w tym kraju siatkę szpiegowską, aby następnie sfabrykować roszczenia do Braniboru i Luneburga . Następnie postanowiła polepszyć relację z Włochami by wyrwać ich ze sojuszu z innowiercami.

Przez kolejne lata królowa stabilizowała sytuację w kraju i nawracała heretyków, aż do roku 1675 kiedy to Królestwo Czech zarwało z Królestwem Polski unię realną, tracąc swoje liczne przywileje i łącząc się z tym drugim w jedno państwo, co znacząco polepszyło stan polskiego skarbca. Niestety Wolisława nie cieszyła się tym długo gdyż zmarła rok później, prawdopodobnie z powodu choroby, zostawiając na tronie małoletnią Gertrudę.