VII bitwa pod Kijowem - starcie zbrojne mające miejsce w 1643 r., podczas wojny polsko-kijowskiej, pomiędzy siłami Bułgarii Nadwołżańskiej, a połączonymi wojskami Marchii Węgier, Królestwa Bawarii i Królestwa Polski. Zakończyła się całkowitym zwycięstwem sił sprzymierzonych. Jednocześnie bitwa ta była jedną z ostatnich w tej wojnie.
Geneza
Siłom polskim, bawarskim i węgierskim udało się wreszcie pokonać wojska Rusi Kijowskiej i Bułgarii Nadwołżańskiej w VI bitwie pod Kijowem. Nie wiedział o tym jednak generał, dowodzący drugą armią chana Khalida I, a więc Yadigar Nasiri, który maszerował z północy celem wsparcia sił Danila Gorislava i Ahmata Nacmerdina. Nie wiedział jednak, że te siły poniosły klęskę. W efekcie pod Kijowem natknął się na zwycięskich Polaków, Węgrów i Bawarczyków. Nie było już żadnej możliwości odwrotu bądź ucieczki, więc bułgarski generał postanowił stawić czoła nieprzyjacielskim siłom.
Bitwa
Siły obu stron
| Państwo | Piechota | Kawaleria | Artyleria | Łączna liczba żołnierzy |
|---|---|---|---|---|
| Królestwo Polski, Bawarii i Marchia Węgier | 19110 | 12540 | 6960 | 38610 żołnierzy |
| Bułgaria Nadwołżańska | 13230 | 2160 | 7360 |
22750 wojaków |
Przebieg walki
Do bitwy doszło kilka kilometrów na północ od Kijowa. Obie strony sformowały szyki bojowe naprzeciwko siebie - Węgrzy, Bawarczycy i Polacy zwarte czworoboki na południu, Bułgarzy w dość luźnej, podłużnej linii na północy. Starcie zaczęło się od wymiany ognia artyleryjskiego. Nie przyniosło to jednak decydującego rozstrzygnięcia, więc pełniący funkcję głównodowodzącego margrabia János nakazał piechota marsz naprzód. Z niewielkiej odległości ostrzelali oni wroga z muszkietów. W odpowiedzi ze strony bułgarskiej ozwał się grom salw muszkietowych i arkebuzowych. Wymiana ognia trwała dość krótko, ponieważ chrześcijanie szybko przeszli do walki w zwarciu. Ich przewaga liczebna dość szybko dała o sobie znać, ponieważ tengryści zaczęli się cofać. Mimo to walczyli zajadle, lecz ponosili większe straty. Szyku chrześcijan nie złamały nawet szarże słynnej stepowej kawalerii. Wreszcie Polacy, Węgrzy i Bawarczycy dotarli do stanowisk wrażej artylerii. Bliskość nieprzyjaciela spowodowała wybuch paniki wśród kanonierów, która szybko rozprzestrzeniła się w innych oddziałach. Wkrótce cała armia Bułgarii Nadwołżańskiej uciekała z pola walki.
Straty
| Państwo | Piechota | Kawaleria | Artyleria | Łączna liczba żołnierzy |
|---|---|---|---|---|
| Królestwo Polski, Bawarii i Marchia Węgier | 3590 | Brak | Brak | 3590 żołnierzy |
| Bułgaria Nadwołżańska | 8290 | 1780 | 510 |
10580 wojaków |
Skutki
W wyniku bitwy armia Bułgarii Nadwołżańskiej została niemal całkiem rozbita. Znacznie poprawiło to pozycję negocjacyjną polskich dyplomatów, prowadzących z oponentami rozmowy pokojowe.
