Gniezno - miasto będące stolicą Polski od 879 do 1122 roku.
Początki[]
Początki Gniezna nie są do końca znane datuje się, że powstała tam mała osada już w VIII wieku. Pewne jest jednak to, że w 879 roku odbyła się tam koronacja Siemowita I na przywódcę całej Polski. Wiele lat później powstała tu Armia Królestwa Polskiego stworzona przez króla Masława I.
Chrystianizacja[]
Do Gniezna od 921 roku przyjeżdżali misjonarze z innych krajów, ale dopiero 10 lipca 934 roku król przyjął chrzest, właśnie w Gnieźnie. Tu też udał się zamach na jego życie, lecz jego następcom udało się utrzymać chrześcijaństwo w Polsce.
Lata harmonii[]
Gniezno przez wiele lat kwitło i widać w tym było wielką pracę polskich królów. Jednak za panowania Janka I Nieprawego w Gnieźnie miało miejsce wielkie trzęsienie ziemi, które zostało spotęgowane przez ulatnianie się palnego gazu spod ziemi, które mieszkańcy uznali za diable płomienie. Zburzyło rynek miasta i spaliło połowę domów które znajdowały się w okolicy. A samego króla czart wziął ze sobą. Po tym z nieba spadł deszcz, a po nim ziemia cudownie się "zrosła". Lata szczytu świetności Gniezna to rządy Mieszka II Wielkiego, wtedy przybywali tam ludzie od Hamburga, aż po Truso.
Ostatnie tchnienie[]
W 1122 roku Karol I przeniósł stolicę do położonego na południe Kalisza, tłumacząc się tym, że jest on bezpieczniejszym miejscem dla niego i jego dworu. Liczni mieszczanie w Gnieźnie chcieli nakłonić władcę do powrotu do tego miasta, lecz nadzieja na zrobienie tego zginęła po udanym buncie Krystyna I, kiedy to stolicą obrał sobie wyniszczony Płock.
Średniowiecze[]
Gniezno przez resztę średniowiecza było stolicą książąt Wielkopolski, jednakże w XIV wieku, królowie polski z dynastii Mazowieckich, zagarnęli Gniezno do swojej domeny.