Bułgaria Nadwołżańska - chanat położony na stepach, na wschodzie Europy, ze stolicą w Bułgarze; najpotężniejsze (obok Rusi Kijowskiej) państwo wschodniej Europy. Obecnie jest rządzona przez władców z dynastii Marcanich.
Historia[]
Pierwsze wzmianki o państwie Bułgarów Wołożańsko-Kamskich pochodzą z II połowy IX wieku. W środkowym biegu Wołgi istniało wtedy państwo, ze stolicą w Bułgarze, rządzone przez Wysokiego Wodza Shilkiego I. Państwo to jednak zostało podbite przez kaganów chazarskich. To z ich rąk bułgarzy przyjęli zreformowaną wersję tengryzmu. Część bułgarskich ziem (razem z Bułgarem) została zajęta także przez plemię Mordwinów. W połowie X wieku Bułgarzy próbowali buntu przeciw swoim panom, Chazarom jednak został on zduszony, a ziemie bułgarów ponownie przyłączone do państwa Chazarów. W połowie XI wieku ziemie bułgarskie podbili muzułmańscy Turkowie Seldżuccy, jednak dzięki tengryjskiej świętej wojnie i buntom na tych ziemiach, nad środkową Wołgą powstał emirat Ilgazydów. W II połowie XI stulecia ich inni kulturowo bułgarscy poddani zbuntowali się przeciw nim i ogłosili powstanie nowej Bułgarii Nadwołżańskiej. Jej władca, Kardaz Pijak, pozostał jednak muzułmaninem. Państwo to zostało jednak podbite wraz z inwazją Mongołów ze Złotej Ordy pod wodzą Batu-Chana. Przez trwające 150 lat rządy mongolskie Bułgaria Nadwołżańska całkowicie się zmieniła - Bułgarzy przeszli ponownie na tengryzm, duży wpływ Mongołowie mieli także na ich kulturę. Około 1400 roku wybuchł bułgarski bunt przeciw Złotej Ordzie. Zakończył się on sukcesem i aż do 1444 roku władcy z Bułgaru odbijali kolejne terytoria, korzystając z osłabienia mongolskiego przeciwnika. W tym czasie chan Ulugh Muhammad wprowadził także poważną reformę swojej władzy, tworząc tzw. zreformowany chanat. Znacząco ułatwiło to rozwój państwa i następne reformy. Korzystając z tego postępu, Bułgaria szybko zdobywała nowe tereny, atakując m.in. Aktobe, Perm czy Tiumeń. Zawiązała także sojusz z Rusią Kijowską, która skorzystała z niego przy wojnie halickiej z Polską. Po wojnie domowej w latach 1503 - 1504 władcy bułgarscy kontynuowali swoją ekspansję, zdobywając katolickie ziemie Ugrofinów, odbierając znaczne terytoria Rusi Nowogrodzkiej i zyskując niemal całkowitą kontrolę nad wschodnim stepem, przekraczając nawet góry Ural. Pomimo upływu lat, sojusz bułgarsko-kijowski się utrzymywał, co miało wyraz m.in. w I i w II wojnie bułgarsko-szwedzkiej i wojnie polsko-kijowskiej. Dzięki temu wsparciu Bułgarzy zdołali w XVII w. zdobyć od Szwecji niemal całą Finlandię. Ponadto toczyli walki z Afganistanem w Azji Środkowej, zdobywając część stepów nad Morzem Kaspijskim, z Chanatem Krymskim, opanowując Kaukaz, oraz z samym Kalifatem, zdobywając Azerbejdżan.
Galeria[]
Zasięg terytorialny Bułgarów około 870 roku.
Ziemie Bułgarskie po odrodzeniu państwa około 1100 roku.
Teren kontrolowany przez Bułgarów około 1200 roku.
Ziemie Bułgarów po ponownym odrodzeniu państwa około 1400 roku.
Terytorium państwa około 1450 roku.
Ziemie Bułgarskie po urośnięciu państwa w siłę w 1500 roku.
Terytorium Bułgarii około 1600 roku.
Chanat Bułgarii Nadwołżańskiej w 1700 r.