Odon Piast (ur. 948, zm. 972) - najmłodszy syn króla Polski Mieszka I i Hildegardy. Po śmierci ojca, został władcą Gdańska, Opola, Włodzimierza Wołyńskiego i Łużyc.
Panowanie[]
Spiski o tron Polski (964 - 970)[]
Po osiągnięciu przez Odona pełnoletności w 964 roku, rozpoczął on próby osadzenia siebie na tronie, lecz za pierwszym razem, próby te udaremnił ówczesny król Polski, Masław II Półręki (brat Odona). Później, gdy kraj był znacznie osłabiony po wojnie, Odon po raz kolejny spiskuje. Tym razem uzyskuje poparcie ksiącia Mazowieckiego, Stoigniewa.
Bunt (970 - 972)[]
Ostatecznie Odon buntuje się w 970 r. wraz ze swoimi Mazowieckimi sojusznikami, lecz wierni lojaliści Masława II stają po jego stronie. Osłabienie Odona w trwającym wówczas buncie wykorzystali Rusini, i najechali na niego w celu podbicia Włodzimierza Wołyńskiego. Odon został całkowicie pokonany przez króla, ale nie mogli oni zawrzeć jakiegokolwiek traktatu pokojowego, ze względu na najazd Rusinów.
Tajemnicza śmieć Odona (972)[]
Odon umiera w 972 roku, w zamachu. Najprawdopodobniej zamach na jego życie zleciła jego własna szwagierka, a więc Carla. Ziemie po nim odziedziczył jego brat, Masław II, a to z powodu że Odon nie posiadał potomstwa.
Życie prywatne[]
Odon był żonaty z niejaką Samboją, ale para nigdy się nie doczekała potomstwa.