Lubecki węzeł handlowy - węzeł handlowy powstały w połowie XV w. Początkowo obejmował ziemie: Danii, Szwecji, Norwegii, Polski, Niemiec i Pomorza, Księstw Skanii, Zelandii, Weligradu, Brunszwiku, Geldrii i Republiki Szczecińskiej. W wyniku politycznych i gospodarczych zmian pozycję dominującą zdobyła tutaj Polska oraz Szwecja. Najważniejszymi centrami handlowymi tego regionu są:
- Szczecin (stolica Republiki Szczecińskiej; ujście Odry)
- wyspa Zelandia z Kopenhagą (kontrola nad Cieśninami Duńskimi)
- Brema (ujście Wezery)
- Hamburg (ujście Łaby)
- Emden (ujście rzeki Ems)
- Lubeka (główny port węzła)
Dzięki polskim kupcom, których działalność nadzorował król Krystyn III do Lubeckiego węzła handlowego docierało mnóstwo artykułów z Ameryki. Doprowadziło to do zmiany w 1616 roku polskiej polityki handlowej - od tej pory polskie kompanie handlowe skoncentrowały się nie na handlu ze wschodem, m.in. w Krymskim, Nowogrodzkim czy Kijowskim węźle handlowym, osłabła polska działalność w Bałtyckim węźle handlowym. Od tej pory centrum polskiego handlu obok Truso stała się Lubeka.