Bitwa pod Zadarem - starcie zbrojne mające miejsce w 1625 r., podczas wojny bawarsko-chorwackiej, pomiędzy armią Królestwa Polski dowodzoną przez króla Krystyna III, a armią Sułtanatu Anatolii pod komendą Kaleba Sharneema. Zakończyła się ona zwycięstwem polskim i ostatecznym rozbiciem sił muzułmańskich w tej wojnie.
Przed bitwą[]
Po klęsce muzułmanów pod Torontalem wojska Anatolii pod dowództwem Kaleba Sharneema - ostatnie zachowujące pełną zdolność bojową oddziały muzułmańskie - wycofały się na wybrzeże dalmatyńskie. Tam miały się przegrupować i otrzymać świeżych rekrutów z ojczyzny. Nie było im to jednak dane, ponieważ dzień po Uroczystości Trzech Króli (czyli 7 stycznia) zostali zaatakowani przez goniącą ich polską armię pod komendą króla Krystyna III.
Bitwa[]
Siły obu stron[]
| Państwo | Piechota | Kawaleria | Artyleria | Łączna liczba żołnierzy |
|---|---|---|---|---|
| Królestwo Polski | 20000 | 5000 | 3000 | 28000 żołnierzy |
| Sułtanat Anatolii | 6400 | 2130 | 9000 | 17530 wojowników |
Przebieg starcia[]
Obie strony ustawiły się w szyki bojowe nieopodal wybrzeża Adriatyku - Anatolijczycy na północy, Polacy na południu. Starcie rozpoczęło się od wzajemnego ostrzału z armat. Pomimo, że mniejsza liczebnie, to jednak polska artyleria strzelała celniej, zadając nieprzyjacielowi wielkie straty. Następnie do ataku ruszyła piechota polska. Z niewielkiej odległości zaczęli oni ostrzeliwać nieprzyjaciela z muszkietów. Po kilku salwach ruszyli do walki wręcz. Niestety, zostali odparci. Po kilku kolejnych salwach muszkietowych do ataku na flankach ruszyła polska kawaleria. Rozbiła ona już i tak osłabioną ogniem dział jazdę anatolijską. W tym czasie polska piechota ponownie ruszyła do ataku. Zaczęli oni przepychać muzułmanów, przez co wdarli się do stanowisk artylerii wroga. W tym momencie kawaleria polska przypuściła szarżę na wrogie pozycje od tyłu. Muzułmanie zaczęli w panice uciekać.
Straty obu stron[]
| Państwo | Piechota | Kawaleria | Artyleria | Łączna liczba żołnierzy |
|---|---|---|---|---|
| Królestwo Polski | 5200 | 550 | Brak | 5750 żołnierzy |
| Sułtanat Anatolii | 5260 | 2130 | 2300 | 9590 wojowników |
Skutki[]
W wyniku bitwy anatolijska armia wycofała się na drugi brzeg Dardaneli, niezdolna stawić już realny opór siłom chrześcijańskim na Bałkanach. W efekcie Bawarczycy, Prowansalczycy, Węgrzy, Polacy, Czesi i Anglicy mieli w Chorwacji absolutnie wolną rękę w działaniach przeciw wojskom tamtejszego sułtanatu i obleganiu zarówno chorwackich, jak i anatolijskich miast i fortec, m.in. Konstantynopola.