Bitwa pod Jabłoskowem - starcie zbrojne, mające miejsce w roku 1012 podczas inwazji Vencela Nandorfiego na Małopolskę. Bitwa rozegrała się pomiędzy siłami Królestwa Polski i Pomorza oraz Zakonu Joannitów a wojskami wyżej wspomnianego Vencela. Bitwa zakończyła się pełnym zwycięstwem polsko-pomorsko-zakonnym i zlikwidowała zagrożenie związane z najazdem.
Przed bitwą
Oddziały węgierskie przekroczyły Karpaty wkraczając do Polski na początku września 1012 r. i od razu podzieliły się, rozpoczynając oblężenia grodów na ziemiach: sądeckiej i sandomierskiej. Licząc na przechwycenie podzielonych sił wroga, wielki mistrz Jean - będący głównodowodzącym sprzymierzonych sił Polski, Pomorza i Joannitów - nakazał wymarsz spod Kalisza w kierunku Cieszyna. Vencel jednak dowiedział się o ruchach swojego przeciwnika i wobec tego połączył swoje oddziały i przypuścił szturm na Nowy Sącz. Zdobył gród tracąc ok. 1000 żołnierzy. Po tym sukcesie pewny siebie węgierski pretendent do Małopolski postanowił zaatakować armię króla Masława i wielkiego mistrza Jeana.
Siły obu stron
| Państwo | Lekka piechota | Włócznicy | Ciężka piechota | Łucznicy | Lekka kawaleria | Ciężka kawaleria | Łączna liczba żołnierzy |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo Polski, Pomorza i Zakon Joannitów | ok. 2700 | ok. 500 | ok. 5650 | ok. 2350 | ok. 900 | ok. 1650 | ok. 13800 |
| Armia Vencela | ok. 3600 | ok. 800 | ok. 3500 | ok. 1600 | ok. 1000 | ok. 25 | ok. 10500 |
Przebieg starcia
Wojska Masława i Jeana zajęły defensywną pozycję na wzgórzach, gdzie oczekiwały nadejścia nieprzyjaciela. Ten dotarł na miejsce bitwy 21 listopada 1012 r.
Bitwa rozpoczęła się od wzajemnego ostrzału łuczników obu stron. Na swojej prawej flance lepiej wyszkoleni, węgierscy łucznicy zaczęli zdobywać przewagę nad oddziałami dowodzonymi osobiście przez króla Masława. Na lewej zaś oddziały dowodzone przez rycerza joannitów, Sigehelma szybko doprowadziły do zwarcia. Był to decydujący moment starcia. Następnie do ataku ruszyła reszta polsko-pomorsko-zakonnej formacji. Wśród wojsk Vencela wybuchła panika i zaczęły one uciekać z pola bitwy, ścigane przez polską lekką jazdę. Starcie zakończyło się pogromem oddziałów węgierskich.
Straty
| Państwo | Lekka piechota | Włócznicy | Ciężka piechota | Łucznicy | Lekka kawaleria | Ciężka kawaleria | Łączna liczba żołnierzy |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo Polski, Pomorza i Zakon Joannitów | ok. 500 | ok. 50 | ok. 470 | ok. 400 | ok. 115 | ok. 70 | ok. 1620 |
| Armia Vencela | ok. 3200 | ok. 650 | ok. 2900 | ok. 1500 | ok. 900 | wszyscy | ok. 9100 |
Skutki bitwy
Wycofujące się w stronę Sącza oddziały Vencela zostały dogonione i rozbite w potyczce pod Gorlicami. Wtedy też do polskiej niewoli wpadł sam Vencel. Został on zmuszony do zrzeczenia się swych roszczeń do Małopolski i zawarcia pokoju. Zakończyło to jego inwazję na Małopolskę.
