Bitwa pod Jędrzejowem - starcie zbrojne mające miejsce w 880 r., podczas I wojny polsko-lędziańskiej, pomiędzy siłami polskimi a lędziańskimi. Zakończyła się zwycięstwem Polan i rozpoczęciem oblężenia przezeń Krakowa.
Przed bitwą[]
Wobec sukcesów księcia Lędzian, Lechosława, w wojnie z Morawami, Siemowit, który dopiero co koronował się na władcę całej Polski, postanowił zainterweniować w toczący się konflikt i zająć dla siebie ziemię krakowską. Rozesłał on wici po całym swoim wielkim księstwie i nakazał wymarsz na Kraków. Po drodze na trasie przemarszu wojsk polskich, nieopodal grodu Jędrzejów, stanął niewielki oddział Lędzian.
Przebieg bitwy[]
Siły obu stron[]
Polska[]
- ok. 250 wojowników
Lędzianie[]
- ok. 20 wojów
Przebieg starcia[]
Polanie po natknięciu się na przeciwnika natychmiast na niego uderzyli. Ich olbrzymia przewaga liczebna sprawiła, że pomimo heroicznej obrony Lędzianie zostali bardzo szybko wyrżnięci w pień. Nikomu nie udało się ujść żywcem z pola bitwy. Straty wojsk Siemowita nie są przy tym znane.
Skutki[]
W wyniku tej potyczki unicestwiona została całość sił, które Lechosław pozostawił do obrony swojego państwa. Dzięki temu Siemowit mógł bezzwłocznie przystąpić do oblężenia Krakowa.