Alfred Wielki, znany też jako Alfred Mądry (849 - 917) - król Wesseksu od 868 r., a od 916 r. pierwszy król całej Anglii z dynastii Cerdika. Odparł inwazje wikingów na Wielką Brytanię i stworzył podwaliny pod stabilne państwo.
Życiorys[]
Alfred urodził się w 849 r., jako najmłodszy z synów króla Ethelwulfa. W młodości odebrał wychowanie w Rzymie, gdzie został przyjęty przez samego papieża Leona IV. Był bardzo chętny do nauki - uwielbiał wręcz się uczyć. Wiedza ta w przyszłości wielokrotnie mu się przydała. Traf sprawił, że wszyscy z jego braci - Ethelbald, Ethelbert i w końcu Ethelred umierali bezpotomnie. Jedynie dzięki temu najmłodszy z braci zdołał osiągnąć tron. Rządy jego poprzedników były pod znakiem najazdów wikingów, głównie z Danii - nie tak dawno Anglosasi z Wesseksu musieli odpierać atak legendarnego już za życia Ragnara Lodbroka pod swą stolicą, Winchester. Nadal wikingowie z niewielkiego Królestwa Jorvik stanowili poważne zagrożenie dla całej Brytanii.
W takiej sytuacji Alfred przejął rządy nad Królestwem Wesseksu. Wiedział, że musi zjednoczyć jak największą część wyspy, by móc skutecznie odeprzeć inwazję Skandynawów. Dlatego prowadził działania wojenne - przeciwko Kornwalijczykom, zajmując część półwyspu (z legendarnym zamkiem Tintagel), w Walii, zajmując ostatecznie ważne miasto Cardiff, lecz zdecydowanie największym podbojem, jakiego dokonał za czasów swego panowania Alfred było opanowanie Królestwa Anglii Wschodniej - jej król, Edmund, osłabiony najazdami wikingów, musiał ulec. Dzięki tym działaniom Wessex został znacząco wzmocniony.
Zdecydowaną większość działań zbrojnych król Alfred prowadził nie przeciw sąsiadom, lecz broniąc kraju przed najazdami wikingów - Królestwo Jorvik zdołało pokonać Mercję i Nortumbrię, dzieląc się ich terytoriami ze swoimi pobratymcami z Jutlandii. Wielokrotnie dokonywali oni łupieżczych rajdów na ziemie Alfreda, a ten równie często toczył z nimi konflikty. Jednocześnie skupiał się na wzmocnieniu zajmowanych przez siebie ziem - budował grody, rozwijał handel i zaprowadzał feudalizm na wyspach. W 916 r., na osiem miesięcy przed śmiercią, dzięki zebranym funduszom i wsparciu papieża Sylwestra II koronował się w Winchesterze na króla Anglosasów. Ten moment jest powszechnie uważany za początek Królestwa Anglii. Alfred zmarł 2 lipca 917 r. Pozostawił swojemu synowi, Ceolwulfowi, małe, lecz silne i mające wiele perspektyw na przyszłość państwo.